Nadużycia w kierownictwie duchowym

From Opus-Info
Jump to navigation Jump to search

To, co w Opus Dei nazywane jest kierownictwem duchowym, daleko odbiega od tego, co tradycja katolicka uznaje za kierownictwo duchowe.


1. Nie ma wolności wyboru swojego kierownika duchowego. Nie tylko należy dać się prowadzić przez wyznaczonego dyrektora i wyznaczonego księdza, ale na dodatek zabroniony jest (za pomocą manipulacji emocjonalnej) wszelki kontakt z innymi osobami, członkami Dzieła lub spoza organizacji.


2. Wszelkie środki nacisku psychologicznego są używane tak, aby członek Opus Dei czuł się zobowiązany do wyjawienia swoich najskrytszych myśli. Nie ma czegoś takiego, jak prywatność lub foro interno. Jest to sprzeczne z Kodeksem Prawa Kanonicznego:

Kan. 220 – Nikomu nie wolno bezprawnie naruszać [...] prawa każdej osoby do ochrony własnej intymności.
Kan. 630 § 5. – Podwładni powinni z zaufaniem przychodzić do swoich przełożonych, którym też mogą w sposób wolny i nieprzymuszony otwierać swoje wnętrze. Natomiast zabrania się przełożonym nakłaniać ich w jakikolwiek sposób do otwierania przed nimi sumienia.


3. Pomieszane są również pojęcia rządzenia i kierownictwa duchowego. Posługa księży jest narzędziem w rękach świeckich dyrektorów:

Z Katechizmu Dzieła nauczyliście się, że w pierwszej kolejności kierownictwo duchowe jest kompetencją świeckich dyrektorów lokalnych. Świeckich! Wyznaczony ksiądz również udziela kierownictwa duchowego podczas wykonywania swojej posługi[1].

Księża wiedzą, że aby skutecznie współpracować w osobistym kierownictwie duchowym wiernych prałatury, muszą zazwyczaj we wszystkim potwierdzać zarządzenia, jakie świeccy otrzymują od swoich dyrektorów. Tylko pełna harmonia między obiema radami zapewni odpowiednie kierownictwo osobiste członków Dzieła[2].

Tak harmonijna współpraca w sposób bardzo istotny zagraża tajemnicy zawodowej, tajemnicy spowiedzi i ludzkiej lojalności:

Kto otrzymuje kierownictwo duchowe, musi informować dyrektorów, aby ci mogli pełnić swoją misję rządzenia dla dobra tej osoby i dla dobra Dzieła. Takie postępowanie w niczym nie łamie tajemnicy zawodowej[3].

Nie miałoby sensu, żeby na kierownictwie duchowym wymagać, aby ten, kto słucha, zobowiązywał się do milczenia (“nikomu nie powiedzieć”). Kierownik duchowy nie może ułatwiać szczerości, używając takich zwrotów, jak: „nie martw się, opowiedz mi wszystko, bo nikomu o tym nie powiem”[4].

Jesteśmy wszyscy wdzięczni za to, że ktoś, kto wysłuchuje naszych zwierzeń, przekazuje do wiadomości dyrektorom to, co trzeba, ponieważ „dzięki tej rozmowie wiedza, jaką dyrektorzy mają o wiernych Dzieła, staje się jaśniejsza, pełniejsza i bardziej intymna, dzięki czemu mogą nam lepiej pomagać (Katechizm, nr 208)”[5].

Takie zwolnienie z tajemnicy zawodowej jest przestępstwem przeciwko prawu do intymności. Ponadto Opus Dei zaleca swoim księżom, aby nie udzielać rozgrzeszenia, jeżeli wyznane grzechy ciężkie nie zostały wcześniej ujawnione dyrektorom świeckim[6].


4. Kierownictwo duchowe doświadcza biurokratyzacji: odbywa się pisemna wymiana intymnych informacji za plecami członka Opus Dei i bez jego wiedzy. Na tej stronie można znaleźć kilka przykładów, w jaki sposób informacje intymne są przekazywane wewnątrz biurokracji Opus Dei.


Nie ulega wątpliwości, że taka praktyka kierownictwa duchowego jest sprzeczna z zarządzeniami prawa kanonicznego, z tradycją Kościoła katolickiego i z prawami człowieka do wolności i do osobistej odpowiedzialności. Te nadużycia były wielokrotnie przedstawiane przed trybunałami kurii rzymskiej. Do tej pory nie doczekały się reakcji.




  1. Św. Josemaria, rozważanie Dobry pasterz, 12.03.1961.
  2. Vademécum de sacerdotes, 1987, s. 41.
  3. Experiencias sobre el modo de llevar charlas fraternas, 19.03.2001, s. 63.
  4. Experiencias sobre el modo de llevar charlas fraternas, 19.03.2001, s. 110.
  5. Experiencias sobre el modo de llevar charlas fraternas, 19.03.2001, s. 64.
  6. cf. Experiencias de práctica pastoral, p. 263-264.


Poprzedni rozdział Spis treści Następny rozdział
Wypaczenie apostolstwa Byłem w Opus Dei - Fakty, świadectwa, dokumenty Od świętości Kościoła do świętości Opus Dei