Nadużycia duchowe - książka

From Opus-Info
Revision as of 12:46, 20 September 2011 by Bruno (talk | contribs)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
Jump to navigation Jump to search

Aby zrozumieć Opus Dei, gorąco polecam książkę "Nadużycia duchowe", autorstwa Pascal Zivi i Jacques Poujol, wydawnictwo Esprit.

Nadużycia duchowe - Pascal Zivi.jpg


Cytaty:

Cechy charakterystyczne przywódcy, który dopuszcza się nadużyć duchowych

  1. Osobowość charyzmatyczna, posiada nadzwyczajne zdolności uwodzenia.
  2. Autorytarny, systematycznie stara się wszystko kontrolować.
  3. Nie dopuszcza żadnej krytyki. Dyskredytuje tych, którzy sprzeciwiają się jego władzy.
  4. Twierdzi, że bezpośrednio od Boga otrzymał tę władzę, która daje mu zdolność do jedynej właściwej interpretacji Biblii.
  5. Generalnie rzecz biorą, władza ta przejawia się przez tak zwane specjalne dary; najczęściej wymieniane dary to dokonywanie cudów, prorokowanie, uzdrawianie, kierowanie, rozeznawanie, bycie pasterzem.
  6. Posługuje się technikami manipulacji mentalnej, aby kontrolować ludzi.
  7. Nigdy nie jest zadowolony.
  8. Bardziej, niż prowadzić ludzi do Jezusa Chrystusa, chce, aby mu służono, i pragnie zaspokoić swoją żądzę władzy.
  9. Cierpi na paranoję.


Czy twoja grupa jest częścią systemu nadużyć duchowych i manipulacji?

  1. Czy twoja grupa domaga się od wszystkich swych członków bezwarunkowego posłuszeństwa?
  2. Czy twoja grupa odżegnuje się od wszelkiej krytyki czy też idei różnych od jej oficjalnego nauczania?
  3. Czy twoja grupa posuwa się do upokarzania bądź publicznego krytykowania swoich członków?
  4. Czy twoja grupa domaga się od swych członków wyznawania własnych niedoskonałości przed wszystkimi?
  5. Czy twoja grupa naucza, że w przypadku odejścia z niej spotka cię jakieś nieszczęście?
  6. Czy twoja grupa twierdzi, że ona jedynie zna prawdę i właściwą interpretację Biblii?
  7. Czy twoja grupa uważa pozostałe wyznania chrześcijańskie i resztę społeczeństwa za wrogów?
  8. Czy twoja grupa zmusza cię do porzucenia rodziny lub rozwiedzenia się ze współmałżonkiem, jeśli oni nie zechcą przystąpić do grupy?
  9. Czy masz poczucie winy, jeśli nie uczestniczysz w każdym nabożeństwie, w studium Biblii czy innych spotkaniach organizowanych przez grupę?
  10. Czy wierzysz bezwarunkowo we wszystko, co grupa mówi i czego naucza?
  11. Czy masz poczucie winy, jeśli nie myślisz tak jak twój przywódca lub gdy nie okazujesz mu bezwarunkowego posłuszeństwa?
  12. Czy boisz się opuścić swoją grupę?
  13. Czy myślisz, że do podjęcia jakiejś decyzji potrzebujesz pozwolenia swojego przywódcy kościelnego?
  14. Czy jeżeli nie udaje ci się zrobić tego, czego domaga się przywódca, uważasz, że Bóg gniewa się na ciebie? Że cię ukarze? Czy myślisz, że jeśli dużo pracujesz dla swojej grupy, to Bóg cię wynagrodzi?
  15. Czy jeśli masz problem ze zwoim przywódcą lub swoją grupę:
    1. Myślisz, że Bóg cię ukarze?
    2. Myślisz, że to zawsze twoja wina?
    3. Myślisz, że popełniłeś grzech?
  16. Czy twój przywódca zmuszał cię do stosunków seksualnych ze sobą?
  17. Czy osoba, która sprawuje przywództwo, zachowała się nieodpowiednio wobec ciebie w wymiarze seksualnym (słowa, postawa, czyny)?
  18. Czy twoja rodzina lub przyjaciele mówili ci już, że w rozmowie używasz za wiele cytatów z Pisma Świętego i że nie można już z tobą normalnie porozmawiać?
  19. Czy twoja rodzina, współmałżonek narzekali, że poświęcasz więcej czasu grupie niż im samym?
  20. Czy ktoś powiedział ci już, że twój przywódca i twoja grupa kontroluje cię i tobą manipuluje?


Jakie są charakterystyczne cechy zwodniczego systemu?

  1. Manipulacja mentalna, koncentrująca się zasadniczo wokół nierealistycznych obietnic (metoda ewangelizacji, która obiecuje tysiące nawróceń, pewne uleczenia, "przebudzenie" w naszym zasięgu pod warunkiem większych wyrzeczeń i zaangażowania). Tym obietnicom towarzyszy dyskurs obwiniający i megalomański na temat pieniędzy, w stylu: "Daj Panu taką sumę, a On odda ci dziesięciokrotnie!".
  2. Dyskurs elitarny: "Jesteśmy najlepsi, najbardziej sprawiedliwi, jesteśmy elitą narodu...".
  3. Monopol na prawdę: "Jedyny ważny sposób rozumienia i życia Pismem Świętym to nasz sposób".
  4. Presja na zerwanie ze środowiskiem rodzinnym (niemal brak wolnego czasu do dyspozycji dla bliskich z powodu nadmiernej aktywności wewnątrz kościoła lokalnego, często łączy się to nawet z zerwaniem ze współmałżonkiem i dziećmi, zwłaszcza jeśli nie są wierzący) i środowiskiem społecznym: przerwanie studiów, presja na zmianę pracy lub odmowę awansu, który zmusiłby do porzucenia danego regionu i kościoła lokalnego. Te elementy często są zrównoważone przez wdrożone dzieła społeczne, aby dowieść, że grupa jest faktycznie "w" społeczeństwie.
  5. Wykorzystywanie finansowe lub wykorzystywanie pozycji społecznej danej osoby.
  6. Komunikacja bez realistycznego feed-back. Potępienie każdego krytycznego umysłu i hamowanie przepływu informacji.
  7. Manipulacja etyczna: akcent na kikroetykę (potępienie szczegółów postępowania), aby ukryć obojętność na makroetykę (brak zaangażowania w sprawie miasta, ochronę środowiska...).
  8. Nadmierna dyscyplina (sposób ubierania się, publiczne karanie, noszenie chusty...).
  9. Kontrola seksualności, przymusowe praktyki lub ingerencja w życie intymne ludzi, kontrola życia prywatnego (na przykład pastor jest jednocześnie lekarzem i kierownikiem duchowym ludzi, przez co myli poziomy, które powinny być oddzielone).
  10. Autoidentyfikacja z grupą: od jednostki wymaga się, aby cała jej tożsamość wyczerpywała się w grupie i relacjach z innymi członkami grupy: "my" zastępuje "ja". Te grupy obawiają się psychologii i nauk humanistycznych, które pozwoliłyby ludziom lepiej zrozumieć ich zachowanie.
  11. Nominacja na różne odpowiedzialne stanowiska nie z uwagi na zalety osoby, ale ze względu na wierność szefowi i wobec systemu.